ประวัติและวัตถุมงคลหลวงพ่อสาย วัดกลางวังเย็น ราชบุรี เจ้าของเหรียญาหายากของวัดกลางวังเย็น

หลวงพ่อสาย วัดกลางวังเย็น ราชบุรี

หลวงพ่อสาย วัดกลางวังเย็น หรือ พระครูอาจารโสภน (สาย ปุณฺณสิริ) อดีตเจ้าอาวาสวัดกลางวังเย็น ตำบลวังเย็น อำเภอบางแพ จังหวัดราชบุรี

พระครูอาจารโสภน (สาย ปุณฺณสิริ) ท่านมีนามเดิมว่า สาย ภู่ระหงษ์ พื้นเพท่านเป็นชาวบ้านอีจาง ตำบลวังเย็น อำเภอบางแพ จังหวัดราชบุรี เกิดเมื่อวันพฤหัสบดี เดือน ๘ แรม ๔ ค่ำ ปีขาล พ.ศ. ๒๔๒๑ โยมบิดาชื่อนายล้อม ภูระหงษ์ โยมมารดาชื่อนางหล่ำ ภูระหงษ์ มีพี่น้องร่วมบดา-มารดาเดียวกัน ๕ คน คือ

๑. นางแสง รุ่งสว่าง

๒. นางเน้ย ทองทวี

๓. นายเบียน ภู่ระหงษ์

๔. นางเพ่ง อยู่วัง

๕. นางเฟื่อง โอ้โลม

๖. พระครูอาจารโสภน (สาย ภู่ระหงษ์)

๗. นางฟู มั่งประสิทธิ์

เมื่อเยาว์วัยหลวงพ่อสายมีอายุควรแก่การศึกษา โยมบิดาได้นําท่านไปฝากไว้กับพระวัดหลวง อำเภอบางแพ จังหวัดราชบุรี ซึ่งเป็นวัดประจําบ้านในสมัยนั้น แล้วได้เรียนหนังสือขอมและไทยสมัยโบราณ พออ่านออกเขียนได้

ปี พ.ศ. ๒๔๔๑ หลวงพ่อสายมีอายุ ๒๐ ปีบริบูรณ์ โยมบิดาโยมมารดาและญาติพี่น้อง จึงนําท่านเข้าอุปสมบทเป็นพระภิกษุ ณ พัทธสีมาวัดหลวง ตำบลวังเย็น อำเภอบางแพ จังหวัดราชบุรี โดยมี

หลวงพ่อคล้าย วัดบางแพใต้ เป็นพระอุปัชฌาย์

พระอาจารย์จิว วัดหลวง เป็นพระกรรมวาจาจารย์

พระอาจารย์ใจ วัดหลวง เป็นอนุสาวนาจารย์

หลังากอุปสมยทแล้ว ท่านได้อยู่จำพรรษาที่วัดหลวงเรื่อยมา เพื่อศึกษาพระธรรมวินัย และบทสวดมนต์ต่างๆ กับพระอาจารย์

ปี พ.ศ. ๒๔๔๗ หลังอยู่จำพรรษาที่วัดหลวงได้ ๖ พรรษา ท่านจึงลาสิกขาไปครองเพศฆราวาส

ปี พ.ศ. ๒๔๕๙ หลวงพ่อสายมีอายุได้ ๓๘ ปี เกิดความเบื่อหน่ายในเพศฆราวาส จึงเข้าอุปสมบทเป็นพระภิกษุอีกครั้ง ณ พัทธสีมาวัดกลางวังเย็น ตำบลวังเย็น อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี ได้รับฉายาว่า "ปุณฺณสิริ" โดยมี

พระครูอาจารโสภน (ฮั้ว) วัดกลางวังเย็น เป็นพระอุปัชฌาย์

พระครูอาจารโสภณ (ชม) วัดกลางวังเย็น สมัยยังเป็นพระสมุห์ชม เป็นกรรมวาจาจารย์

พระอธิการเหลือ วัดมะณีโชติ โพธาราม เป็นอนุสาวนาจารย์

หลังากอุปสมยทแล้ว ท่านได้อยู่จำพรรษาที่วัดกลางวังเย็นเรื่อยมา เพื่อศึกษาพระธรรมวินัย บทสวดมนต์ และวิชาอาคมต่างๆ จากพระอุปัชฌาย์จนสำเร็จวิชาต่างๆ มากมาย

หลวงพ่อสาย ท่านจึงได้เป็นกำลังช่วยงานการก่อสร้างวัดกลางวังเย็นตลอดมา เพราะสมัยนั้นพระครูอาจารโสภน (ฮั้ว) กำลังสร้างพระอุโบสถและกุฏิ

ท่านเป็นกำลังสำคัญในงานโยธาก่อสร้าง เพราะปรากฏว่าท่านเป็นพระผู้มี รูปร่างใหญ่โตแข็งแรงมาก

ปี พ.ศ. ๒๔๖๔ หลวงพ่อฮั้วได้มรณภาพลง พระสมุห์ชม บุญถนอม ก็ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดกลางวังเย็น เป็นพระครูอาจารโสภณ เจ้าคณะแขวง สมัยยังเป็นอําเภอหัวโพ ปฏิสังขรก่อสร้างกุฏิ ศาลา การเปรียญ โรงเรียนประชาบาล และปรับปรุงบริเวณวัดให้เตียนสะอาดเรียบร้อย

หลวงพ่อสาย ท่านก็เป็นหัวเรียวหัวแรงสําคัญรูปหนึ่ง จนเป็นที่ปรากฏว่าวัดกลางวังเย็น มีโบสถ์ มีกุฏิ มีศาลาการเปรียญใหญ่โต บริเวณลานวัดกว้างขวางสะอาดเรียบร้อย

ปี พ.ศ. ๒๔๗๗ พระครูอาจารโสภณ (ชม บุญถนอม)ได้มรณภาพลง คณะสงฆ์จึงพร้อมใจกันแต่งตั้งให้หลวงพ่อสายขึ้นเป็นเจ้าอาวาสทดแทนตำแหน่งที่ว่างลง เมื่อเดือนมิถุนายน พ.ศ. ๒๔๗๗

วัดกลางวังเย็น เป็นวัดราษฏร์ สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ตั้งอยู่เลขที่ ๖๘ หมู่ที่ ๖ ตำบลวังเย็น อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี ที่ดินตั้งวัดมีเนื้อที่ ๓๔ ไร่ ๒ งาน

วัดกลางวังเย็น เป็นวัดเก่าแก่สร้างเมื่อปี พ.ศ. ๒๓๙๒ เดิมชื่อวัดเพียง หรือ วัดกลาง ได้รับพระราชทานวิสุงคารามในปี พ.ศ. ๒๔๔๕ เขตวิสุงคามสีมา กว้าง ๑๐ วา ยาว ๑๔ วา มีรายนามเจ้าอาวาสปกครองวัดเท่าที่ทราบนามดังนี้

๑. พระมหานาค อริยเจ้า

๒. พระเสาร์

๓. พระสี

๔. พระเงิน

๕. พระครูอาจารโสภณ (ฮั้ว แซ่ตัน) พ.ศ. ๒๔๔๓ - ๒๔๖๔

๖. พระครูอาจารโสภณ (ชม บุญถนอม) พ.ศ. ๒๔๖๔ - ๒๔๗๗

๗. พระครูอาจารโสภณ (สาย ภู่ระหงษ์) พ.ศ. ๒๔๗๗ - ๒๔๙๗

๘. พระครูโสภณ (เริ่ม คงสิน)

๙. พระครูโสภณอาจารคุณ (เซียน อาวุธปญฺโญ ป.ธ.๔)

หลังจากที่หลวงพ่อชม ได้ขึ้นเป็นเจ้าอาวาส ท่านได้พัฒนาวัดอย่างสุดความสามารถ ทั้งการสร้างเสนาสนะและถาวรวัตถุต่างๆ จนวัดเจริญรุ่งเรืองขึ้นตามลำดับ

ต่อมาท่านก็ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้าคณะแขวงหัวโพ (สมัยนั้นยังไม่ได้เปลี่ยนเป็นอำเภอบางแพ) แล้วต่อมาจึงได้ เป็นเจ้าคณะอำเภอบางแพตลอดมา

ท่านได้ปกครองคณะสงฆ์ บริหารกิจการพระศาสนา และส่งเสริมการศึกษาของภิกษุสามเณร และกุลบุตร กุลธิดาให้เจริญเป็นลำดับ มาจนได้เกียรติความที่ปรากฏเป็นหลักฐาน เป็นประวัติของท่านดังนี้

ปี พ.ศ. ๒๔๗๙ ท่านได้เป็นพระครูชั้นประทวน ดำรงตำแหน่งเจ้าคณะอำเภอบางแพ เมื่อวันที่ ๑๐ มกราคม พ.ศ. ๒๔๗๙

ข่าวเลื่อนสมณศักดิ์หลวงพ่อสาย วัดกลางวังเย็น ราชบุรี

ปี พ.ศ. ๒๔๙๐ ท่านได้รับการแต่งตั้งให้เป็นพระครูสัญญาบัตร ที่ พระครูอาจารโสภณ เมื่อวันที่ ๘ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๙๐ ประกาศราชกิจจานุเบกษา วันที่ ๑๗ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๙๐ ตอนที่ ๒๗ เล่ม ๖๔

หลวงพ่อสาย ท่านเป็นเจ้าอาวาสที่ได้เอาใจใส่ดูแลปฏิสังขรณ์ ก่อสร้างเสนาสนะ เพิ่มเติมดังนี้

๑. ถือปูน ซุ้มประตู ซุ้มพัทธสีมา กำแพงแก้ว รอบพระอุโบสถ

๒. ซ่อมพระวิหารพุทธชินราช เปลี่ยนเครื่องบนกระเบื้อง ถือปูนใหม่

๓. ย้ายโรงเรียนประชาบาลหลังเก่าไปสร้างใหม่ ใหญ่ยาวกว้างกว่าเก่า

๔. จัดการสร้างหอระฆังขึ้น ๑ หอ

๕. เริ่มคิดสร้างสะพานข้ามคลองหน้าวัด

ในการเริ่มสร้างสะพานนี้ ท่านได้ไปหาไม้ซื้อเสามาจากบ้านใหม่ อำเภอท่าม่วง จังหวัดกาญจนบุรี ปรากฏว่าเสาสะพานมาถึงประตูน้ำคลองตาคต ได้เกิดน้ำแห้งขาดคลองเป็นระยะๆ จึงลำบากยากเย็นในการลากเสา

ต้องขอแรงประชาชนชาวบ้านจากบ้านวังเย็น บ้านปากดงนาคราม และชาวบ้านวัดหลวงอีจาง ไปช่วยกันลากพอถึงตอนน้ำขาด ต้องแก้แพแก้เสา แล้วช่วยกันลากกันหามมาถึงห้วงน้ำ จึงมัดผูกแพจนเสาลากต่อมา

ทำอยู่อย่างนี้หลายทอดหลายตอน กระทั่งครูนักเรียนประชาบาลวัดกลางวังเย็น วัดหลวง ต้องไปช่วย ตั้งแต่คลองตาคตถึงวัดกลางวังเย็นต้องใช้ เวลาถึง ๓ เดือนเศษ

วันหนึ่งตอนลากมาถึงลอดสะพานอีจาง หลวงพ่อสายได้ช่วยลากช่วยค้ำอยู่บนหลังแพ บังเอิญเหยียบพลาดล้มลงถูกเสา หน้าแข้งถลอกบวม ตั้งแต่วันนั้นก็เริ่มไม่สบายเรื่อยมา จนกระทั่งถึงเดือนอ้ายแรม ๙ ค่ำ พ.ศ. ๒๔๙๕ ก็เริ่มล้มเจ็บเป็นไข้เป็นต้นมา

บรรดาศิษย์ภิกษุสามเณรในวัดได้พยายามรักษาพยาบาล เยียวยาก็ค่อยทุเลาเบาบางลุกนั่ง ตั้งตัวได้เป็นปรกติ

ปี พ.ศ. ๒๔๙๖ ท่านก็ป่วยลงอีก บรรดาศิษยานุศิษย์ญาติและภิกษุสามเณรในวัด มีพระปลัดเริ่มเป็นหัวหน้า ได้พยายามหายาตามหมอทั้งแพทย์แผนปัจจุบันและแผนโบราณ รักษาพยาบาลอย่างใกล้ชิดเสมอมา

ตลอดคุณหมอวิจิตร เชยห้าว (ลูกบุญธรรมหลวงพ่อ) ก็พยายามเอาใจใส่เสียสละทั้งเวลาและทรัพย์ ค่ายารักษาพยาบาล อย่างเต็มความสามารถ อาการป่วยของหลวงพ่อ ก็ไม่มีทางจะหายเป็นปรกติได้ เพียงแต่ทรงกับทรุดลงทุกที

หลวงพ่อสายปกครองวัดเรื่อยมาจนถึงแก่มรณภาพลงด้วยโรคชรา เมื่อวันพุทธที่ ๕ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๙๗ เวลา ๘.๓๐ น. นับรวมสิริอายุได้ ๗๗ ปี ๓๙ พรรษา.

วัตถุมงคลของหลวงพ่อสาย วัดกลางวังเย็น

เหรียญหลวงพ่อสาย วัดกลางวังเย็น รุ่นแรก

สร้างขึ้นในปี พ.ศ. ๒๔๙๘ โดยหลวงพ่อเริ่มเจ้าอาวาสในสมัยนั้น เพื่อแจกในงานพระราชทานเพลิงศพหลวงพ่อสายวันที่ ๑ - ๓ เมษายน พ.ศ. ๒๔๙๘ ลักษณะเป็นเหรียญปั๊มรูปเสมาแบบมีหูในตัว มีการสร้างด้วยเนื้อทองแดงเพียงชนิดเดียวเท่านั้น จำนวนการสร้างไม่ได้มีการจดบันทึกไว้